Het is zover, het is zóóó ver!!

Het is zover, daar zaten we dan in het vliegtuig op weg naar verweggistan, La Réunion. Nog even stress om het feit of onze koffers wel overgebracht zouden worden. Maar alles is goed gegaan. Lange vlucht en we kregen (vond ik zelf heel leuk) een etuitje met slaapmasker, oordopjes, koptelefoon, sokken etc. Chique shit dus! Was heerlijk die turbelentie tijdens het eten, alles werd even goed door elkaar geschud. Op een gegeven moment had ik een houding dat niets van mijn eten en drinken om viel dus zo heb ik ongeveer een kwartier gezeten.
11 uur in het vliegtuig was toch best lang, de mensen beginnen dan toch best te stinken. Toen we aankwamen verliep eigenlijk alles wel voorspoedig, de koffers kwamen als een van de eersten binnen, weer een zorg minder. Anders hadden we naakt door het leven moeten gaan, alhoewel ik daar nu een moord voor zou doen. Het is zo warm! En jullie vinden me nu zeuren, maar het is nu 30 graden en dat is wel lekker (het is sowieso beter dan de Nederlandse kou) maar het is ook heeeeel vochtig en dat geeft een drukkend geheel.
De mensen die mij ontvangen zijn heel aardig, Dany en Jean-Paul en ze hebben een heel leuk huis (pool+wifi included). Er komen nog wel foto’s van maar ik vind het ook weer zoiets om nù al als een dolle stier met mijn iPhone door hun huis te sprinten!
Net hebben we éééven een kleine tour over het eiland gemaakt, dat was heel leuk ik zit precies aan de kant waar de lava naartoe stroomt als hij uitbarst. Heel leuk! Ik hoor je denken, ‘nou lijkt me heerlijk -.-‘’, maar het is een schildvulkaan dus compleet ongevaarlijk. En ongeveer 30 jaar geleden is hij voor het laatst uitgebarsten, dus er bestaat een kans dat het de in komende 5 maanden gebeuren zal, of het gebeurt niet, maar dat zijn wel zo’n beetje de mogelijkheden. De wegen zijn door al die erupties wel verrassend goed, omdat ze telkens opnieuw aangelegd moeten worden. Ook zijn ze hierdoor erg bochtig dus ik neem braaf mijn primatourtjes voordat we een ritje maken.
Morgen de eerste dag op het Lycée Saint Benoît IV. Ik ben heel benieuwd wat me daar allemaal te wachten staat, Dany zei me dat ik waarschijnlijk twee en een halve dag werk en dat past wel in mijn straatje, meer weekend dan week.. Op de school is nòg een taalassistent en zij heet Sharon, maar ze schijnt heel timide dus ‘on verra’ Anders dump ik die wel ergens bij de vulkaan als ze stom is ‘gezellig’ samen dingen wil doen.
Het is trouwens echt heerlijk dat mensen je hier zo slim vinden omdat je een paar taaltjes spreekt. Egoboost, egoboost. Ze vinden me nog wel heel blank maar ja daar werk ik aan. (zwembad+zon doet wonderen)
Nou dat was mijn lulverhaal wel weer een beetje, het volgende blog zal binnenkort ook wel komen, aangezien alles nieuw is en dus veel te vertellen zal hebben.


A bientôt,
Pim