Wiskundig meesterbrein, Pim Voerman, meldt zich

Nou dat was het eerste weekje al weer, het spits is eraf. Maandag begon de week echt (en vroeg) om 6 uur stonden we op, even kalm ontbijten en op naar school, want het eerste lesuur begint hier om 7h15. En dan te bedenken dat sommige leerlingen in de bergen wonen en dus ongeveer anderhalf uur onderweg zijn om in Saint-Benoît te komen. Ik hoef dus gelukkig niet zo lang te rijden en hoef pas om 6 uur mijn nest uit!
Goed, eenmaal op school aangekomen word ik aan alle mensen voorgesteld aan al mijn toekomstige collega’s, hartstikke leuke mensen heel enthousiast en geïnteresseerd. Gelijk kussen en zo, dus heb op zijn minst 20 tropische ziektes opgelopen. (Nee serieus dan geven ze je twee van die luchtkussen en dan 3 sec. Daarna zeggen ze: “Och och, ik ben toch zóóó verkouden door die airco..” In het kader van merci beaucoup: merci beaucoup! Nee ze zijn echt heel leuk hoor, alleen moeten ze toch even leren dat ik lichte smetvrees heb. Nou eerste uur was relaxed, ik ging me een beetje voorstellen in het Engels met die kiddo’s en ze vonden me volgens mij wel aardig. (Ja echt! :O). Eerste vraag: “Euhh do euhh you euhh have a girlfriend?” Goeeeed next question. Die middag kreeg ik echt een heugelijk nieuwtje, want IK, ons wiskundig meesterbrein, mag gaan assisteren bij Wiskunde en Natuur-, scheikunde lessen. Ik heb nu één les gedaan en dit ging (naar omstandigheden) wel goed (ik hoef immers zelf niks wiskundigs of rekenachtigs te doen) ik hoef alleen maar dingen te vertalen naar het Engels, omdat het een soort tweetalig onderwijs is. (voor zover dat mogelijk is in Frankrijk, het is meer frans onderwijs met af en toe een Engels woord tussendoor). Naja ze komen er vanzelf wel achter dat getallen en ik geen goede match zijn!
De wiskunde docent, Elise, is echt GE-WEL-DIG wat een leuk mens is dat, dus ik bluf me dr wel doorheen als ik iets ‘cijferigs’ moet doen, ik wìl met haar blijven samenwerken. Deze dag heb ik ook Sharon ontmoet, hartstikke leuke meid, beetje stil en awkward, maar goed ze is ook Brits dus ze kan er niks aan doen. Ze vroeg me waar ik in Amerika gewoond had, dus ze mag blijven. Na deze lange eerste dag kwam ik moe en bezweet weer thuis, toen heb ik in een soort van reflex mijn zwembroek aan getrokken en voor ik het wist lag ik in het zwembad. Erg chill.
Ik heb ook kennis gemaakt met de conciërge, je weet ten slotte nooit waar je zo iemand voor nodig kunt hebben, berekenend type ben ik toch.. Die zei tegen mij toen ik met hem stond te kletsen: “on dirait que tu es un oreille” (We zouden zeggen dat je een oor bent). Ze noemen de mensen die uit ‘La Metropolitaine’ komen ‘oren’ want die zetten altijd hun hand achter hun oor als ze Creole praten en dan zeggen ze: HUH?! Wat zeg je? Vandaar.
De volgende dag heb ik eerst weer wat kennismakingslessen gedaan, ik heb mezelf een beetje voorgesteld, de leerlingen hadden wat vragen voorbereid, ik heb ze wat verteld over ons prachtige, kleine land etc. Die middag ben ik naar Saint-Dénis geweest. Jean-Paul werkt daar en hij had me meegenomen, daar ben ik een beetje bij de hoofdstraten geweest en heb wat spulletjes gekocht, een flesje (voor drinken in de les, want ik had zeg maar constant de neiging om weg te rennen en onder de kraan te gaan hangen. En tjah, dat komt toch ietwat raar over zeker tijdens zo’n eerste indruk weet je wel.. dus ik hield mij braaf in. Maar nu heb ik een drinkflesje.
Goed woensdag zijn we na schooltijd naar Chantal, vriendin van Dany en Jean-Paul, gegaan, zij wilde me haar auto wel lenen voor zolang als het nodig was. Maar serieus, daar durf ik echt niet in te rijden. Dat ding valt van ellende uit elkaar. Dus ik wacht wel even met autorijden tot ik een andere oplossing gevonden heb. Waarschijnlijk ga ik een tweedehandsje kopen die ik dan voor vertrek weer verkoop. Want ondanks het feit dat het een heerlijk eiland is.. public transport sucks.. En zeg nou eerlijk.. HOE moeilijk is het om een treinspoor in de vorm van een cirkel aan te leggen?! Gewoon, hoppa, om het eiland heen.
Chantal is ook echt super leuk, soort van vrije geest op een tropisch eiland. Altijd lerares Frans geweest, dus ze spreekt super mooi en duidelijk en ook op een heel geestige manier.
Zaterdag zijn we naar de bergen geweest, zie FB voor foto’s het is echt prachtig hier, allemaal watervallen en in de bergen was het ook zo’n 10 graden koeler, erg aangenaam. Nadat we hier waren geweest zijn we naar Thierry, Florence en Jean-Malot gegaan, ook echt heeel leuke mensen en die spraken ook heel duidelijk Frans. Naja kortom, ik word weer omgeven door leuke mensen, ik weet niet waar ik het aan verdien maar het is hier heerlijk.
Morgen ga ik voor het eerst ECHT wat doen met de leerlingen, ik denk een kleine spreekopdracht of zo.. dat moet ik nog even verzinnen.
Nou dat was het wel weer zo’n beetje.

Funfact: ze zeggen dat la Réunion, La Réunion heet vanwege de verschillende invloeden het is een soort van samenkomst van verschillende culturen. Anticlimax: het is niet waar.


Bisous,
Pim